میکوں ڈکھ ہے پنجابی شاعری میکوں ڈکھ ہے جو تیڈے رستے تے لوگ جُـتی دے نال ٹردے ہن ………… ظَاہر عبادت وَکھری ہوندی عِشق مُصلِّے وَکھرے نیں ہوشاں والے وَکھرے ہوندے عاشق جَھلے وَکھرے نیں مَتھے تِلک مہراباں دی وَکھری جئی اے گل یارو مالا گُھنگرو وَکھرا...
آج کی پنجابی شاعری میڈے ساہواں دا سائیں سُنڑدا پئیں میڈی ہر تکلیف دا مُنڈھ تُوں ایں ………… تینوں دسیا نہ ساڈے کچے گھر ہن تیتھوں کدنڑ اوقات لکائی آ تے ساتھے بالکل محض غریبی ہئی تینوں پہلوں گل سمجھائی آ تےتوئیں آپ ہن سنگت دےمڈھ جوڑے نالے بھج کے قسم...
کج شوق سی یار فقیری دا کچ عشق نے در در رول دتا کج ساجن کسر نہ چھوڑی سی کج زہر رقیباں گھول دتا کج ہجر فراق دا رنگ چڑھیا کج درد ماہی انمول دتا کج سڑ گئی قسمت بد قسمت دی کج پیار وچ جدائی رول دتا کج اونج وی راہواں اوکھیاں سن کج گل وچ غماں دا طوق وی سی کج شہر دے لوگ وی...
پنجابی شاعری تیڈی یار وفا تے شک کائنی اساں آپ وفا دے قابل نیں ناں سینےسانبھ کے رکھ ساکوں تیڈی شوخ ادا دے قابل نیں اساں کملے کوجھے کالے آں تیڈی یار رضاء دے قابل نئیں نہ شاکر دارو کر ساڈے اساں لوک دوا دے قابل...
ایتھے کئیاں نوں مان وفاواں دا ایتھے کئیاں نوں مان وفاواں دا تے کئیاں نوں ناز اداواں دا اسی پیلے پتے درختاں دے سانوں رہندا خوف ہواواں...
